Menu
Gedrag wordt vanaf zeer jonge leeftijd aangeleerd. Op 5-jarige leeftijd heeft uw kleuter meer zin om spelletjes te spelen dan altijd weer dezelfde goede raad te krijgen en ‘neen, dat mag niet’ te horen. En het heeft ook geen zin om tips en adviezen in een spel te steken, uw kind is op die leeftijd al slim genoeg om dit te doorzien.
Toch weten alle ouders dat met liefde en geduld de juiste reflexen kunnen worden aangeleerd die hun kinderen zullen beschermen hun leven lang. We leren ze dat scherpe voorwerpen gevaarlijk zijn, en dat ze niet met vuur mogen spelen, we houden ze ver weg van giftige en bijtende vloeistoffen, en we vertellen ze dat ze niet met vreemden mogen praten en ook moeten opletten voor muggen en andere insecten. Wat chips, cola en snoepgoed betreft, is het gevaar in de ogen van een kind niet zo duidelijk.
De vraag is hoe we ze van kleins af aan kunnen leren om wantrouwig te staan tegenover bepaalde voedingswaren, en hoe we ze het belang van beweging kunnen bijbrengen.
Active learning leert ons dat we een kind kunnen aanmoedigen om probleemsituaties te onderzoeken en zelf oplossingen te ontdekken. Ook werd vastgesteld dat het gebruik van speelse voorwerpen kan helpen om de aandacht van het kind vast te houden.
Keshi werd ontwikkeld om het kind te helpen ontdekken hoe verantwoordelijkheid op te nemen voor zichzelf, en niet alleen te gehoorzamen.
In de 21ste eeuw zit de kleuterwereld zo vol videospelletjes –ook volwassenen hebben hun aandeel overigens- dat het zonder enige twijfel het meest gebruikte medium mag genoemd worden.
De kracht die uitgaat van het videospel kan iemand helemaal in beslag nemen. Voeg hier enkele recente technologische innovaties aan toe (AR, connectiviteit, geolocatie…), en de rol die games altijd al gespeeld hebben in het overbrengen en aanleren van informatie en kennis, wordt nog versterkt.
Keshi maakt een mix van deze gegevens en wendt ze aan om kindergezondheid te promoten en ouders bij te staan in hun inspanningen om dit doel te bereiken.
Mogen we vertrouwen hebben in een kleuter van 5 jaar die zijn of haar verantwoordelijheid opeist? Waarom niet? Een kind wil altijd alles zelf doen. “Laat mij dat doen mama!” “Neen, je bent te klein” (en ik zou willen dat je zo klein zou blijven, onbewust).
Het innerlijke conflict van het kind ligt in de tegenstelling tussen heerlijk zoet snoepgoed enerzijds, en anderzijds de onbegrijpelijke weigering van ouders, meestal verpakt in ouderlijke liefde. “Wie kan er nu tegelijk het beste met mij voorhebben en mij zoiets lekkers weigeren?”
Door snacks en beweging te kiezen voor zijn/haar avatar, ontdekt de jonge speler dat de avatar zowel kan verdikken en verzwakken, als groeien en aansterken. Het kind wordt uitgedaagd om de superheld te worden waarmee het zich identificeert.
Een voorbeeld. Om hun veiligheid op straat te garanderen, gaan ouders hun kinderen niet het hele verkeersreglement uitleggen, of de geschiedenis van de auto uit de doeken doen, en nog minder de technologie verklaren die er achter rode lichten huist. Ouders blijven daarentegen steeds herhalen: “Eerst kijk je naar links, daarna naar rechts, om te zien of er een auto aankomt als je de straat wilt oversteken”. En ook: “Als het mannetje groen is, mag je oversteken, en als het mannetje rood is, dan blijf je wachten tot hij op groen springt”. Dit wordt zo ingelepeld dat het bij de meeste volwassenen een ingebouwd automatisme geworden is.
Bij vluchtsimulators gaat het net zo; je bestuurt een virtueel vliegtuig met een echte stuurknuppel, en je handen en geest gaan de juiste reflexen aankweken.
Keshi zet het kind aan het stuur van zijn/haar groei met behulp van een avatar. Wie wil er nu geen superheld worden? Het waanzinnige succes van de Marvel-helden laat hier geen twijfel over bestaan!
Omdat ze zo meeslepend zijn, roepen videogames zeer sterke positieve emoties op bij kinderen als ze een spel winnen. En de kleuter wint altijd, want daar is het spel op gericht.
Deze emoties kleven als het ware aan de spelervaring en maken wellicht nieuwe neurale mininetwerken van plezier en voldoening aan die zich in het brein nestelen. En dan is die hamburger of in de zetel ploffen voor TV ineens niet meer zo aantrekkelijk. Mooi meegenomen is dat er ook een tegengewicht wordt gevormd tegen alle reclame die voorverpakte voeding, frisdranken, snoepgoed, sauzen, enz… promoot.
Bovendien is er sprake van een extra dimensie; door zich te hechten aan zijn/haar avatar –zoals aan een knuffel- (herinner je jouw knuffel nog?), gaat de kleuter zich ermee identificeren. Het kind raakt emotioneel betrokken bij de ontwikkeling van zijn of haar persoonlijke superheld en stimuleert succes door de juiste voedingskeuzes te maken en voor beweging te kiezen. Deze twee elementen zullen voor altijd verbonden zijn en een emotioneel positieve lading in de mindmap van het kind vormen.
Vanaf de geboorte gaat een kind een eigen weg inslaan, autonomie opzoeken. Dat is ingeprogrammeerd in het leven. Een kind zal zich geleidelijk aan losmaken van de autoriteit van de ouders, en het zal ook steeds minder afhankelijk worden van ouderliefde.
Kinderen ontdekken al heel vroeg de noodzaak, maar ook het plezier van eten. Op de leeftijd van 5 jaar weet de kleuter wat hij/zij wilt… en meestal is dat chocolade en geen broccoli. Dus wanneer de geliefde en liefhebbende ouders erop staan dat de ‘5 stukken groenten en fruit per dag’ worden geconsumeerd, en niet de hamburgers en de frisdranken, hoeft het dan te verbazen dat het kind een innerlijke strijd doormaakt
Hoe zou een kind moeten weten wat goed is en wat niet? Een spoedcursus volgen in dieetleer?
Er is ook het element van autoriteit. Zelfs als er de mantel der liefde overheen gegooid wordt, zal het kind nog steeds afhankelijkheid ervaren. Terwijl het kind net het pad van onafhankelijkheid ten volle wil gaan exploreren om aan ouderlijke bemoeienis te ontsnappen.
Alle elementen zijn aanwezig om recht op een conflictsituatie af te stevenen.
Keshi is de bemiddelaar, hij doet het werk. Weg dominante autoriteit! Leren met vallen en opstaan. Je geeft je avatar te eten, en het resultaat is quasi onmiddellijk zichtbaar. Als je dan een superheld wilt worden met je avatar, leer je heel snel wat te doen en te laten… om het nooit meer te vergeten. Ergens in je hersenschors zal een rode vlag blijven wapperen, tussen al die andere vlaggen die ons in leven houden.
… die enkel tot doel heeft ‘voorzorgsreflexen’ op te wekken; in de hersenen vastleggen dat bepaalde voedingsstoffen, net als inactiviteit, niet goed zijn voor je groei. Keshi probeert niet aan te leren, maar bestrijdt emoties met andere emoties.
Andere games kunnen op andere leeftijden ander positief gedrag bewerkstelligen: vaardigheden, kennis, motivaties.
1 Actieve pedagogie.
Maria Montessori,, geboren op 31 augustus 1870 in Chiaravalle bij Ancona in Le Marche en overleden op 6 mei 1952 in Noordwijk aan Zee, is een Italiaanse arts en pedagoge. Zij is wereldberoemd om de pedagogische methode die haar naam draagt, de Montessori pedagogie
De Freinet opvoeding is een originele aanpak die op punt werd gesteld door de onderwijzer Célestin Freinet en zijn echtgenote Elise, en is gebaseerd op vrije expressie van kinderen: vrije tekst, vrij tekenen, briefwisseling tussen scholen, de kracht van het gedrukte woord inzien door drukwerk en leerlingenkrantjes, enz…
Apprendre aux enfants par le tâtonnement expérimental dans des situations réelles de "travail imité" (…)
L'apprentissage par la pratique et le projet concret, contre l'idée illusoire, mais commune de l'éducation classique formelle et verbale. (C'est en forgeant…)
Rendre l'enfant acteur de ses apprentissages et contribuer à son émancipation
De pedagogie van Ovide Decroly rust op het fundament van globalisatie. In concreto betekent het globalisatieprincipe dat bijvoorbeeld in het leesonderwijs de zinnen die kinderen begrepen als uitgangspunt moesten genomen worden en niet afzonderlijke woorden of letters. Pas daarna kan overgegaan worden tot analyse, details, het abstracte. Tevens moest het onderwijs ook aansluiten bij de interesse van kinderen.